21 marca obchodzimy Światowy Dzień Osób z Zespołem Downa. Święto zostało ustanowione w 2005 r. z inicjatywy Europejskiego Stowarzyszenia Zespołu Downa. W akcje promowania praw osób z Zespołem Downa do pełnego funkcjonowania w społeczeństwie corocznie włącza się wiele krajów, w tym Polska. Data obchodów nie jest przypadkowa  – to kombinacja liczb 21 i 3. W 21 parze chromosomów osoby zdrowe mają 2 chromosomy, podczas gdy osoby z Zespołem Downa trzy. Stąd inna nazwa tej choroby – trisomia 21.

Nasza szkoła włączyła się w kampanię społeczną na rzecz osób z Zespołem Downa pod nazwą Dzień Kolorowej Skarpetki. Dyrekcja szkoły, uczniowie oraz nauczyciele założyli tego dnia dwie, niepasujące do siebie skarpetki symbolizujące niedopasowane chromosomy. Zwracaliśmy na siebie uwagę, dumnie krocząc po szkolnym korytarzu w skarpetkach
w różnych kolorach i wzorach. Celem naszej „skarpetkowej akcji” było ukazanie problemu odmienności i odbioru osób chorych na Zespół Downa. Włączając się w obchody Dnia Kolorowej Skarpetki chcieliśmy pokazać, że integrujemy się z osobami z zespołem Downa oraz ich rodzinami. Nasz odmienny wygląd miał być powodem do dyskusji społecznej  w szkole i w domach naszych uczniów. Osoby z Zespołem Downa zasługują bowiem  na szacunek i akceptację otoczenia. Tak jak każdy z nas mają swoje pasje, zainteresowania, potrzebują miłości i ciepła najbliższych. W klasie III b uczniowie w sposób szczególny celebrowali ten dzień. Przygotowali dla swojej koleżanki chorującej na Zespół Downa piękną laurkę i odśpiewali sto lat. Uściskom nie było końca. Zuzia odwdzięczyła się, częstując swoją klasę własnoręcznie upieczonymi babeczkami. Dopełnieniem tego dnia było wykonanie przez uczniów klas młodszych prac plastycznych w ramach konkursu na najbardziej kolorową skarpetkę.

 


Zajęcia rewalidacyjne z tyflopedagogiem

         Dziecko słabo widzące, które ma choćby najmniejsze możliwości wzrokowe, powinno być poddawane stymulacji widzenia. Udowodniono bowiem, że systematyczne trenowanie widzenia przy zastosowaniu zarówno pomocy optycznych jak i nieoptycznych może w dużej mierze poprawić sprawność narządu wzroku.

         Na zajęciach rewalidacyjnych z tyflopedagogiem, prowadzonych w naszej szkole, uczniowie otrzymują odpowiednie bodźce i wrażenia wizualne. Nauczyciel rozwija między innymi podstawowe funkcje wzrokowe, związane
z kontrolowaniem ruchów gałek ocznych, koordynację wzrokowo – ruchową, percepcję wzrokową oraz pamięć wzrokową. Stymuluje wzrok za pomocą światła, używając między innymi stolika podświetlanego, tzw. light boxa, który jest wspaniałą pomocą do terapii widzenia. Dzieci uczą się rozpoznawać kolory, kształty, obwodzić kontury przedmiotów, a nawet liczyć. Nauczyciel wykorzystuje  rozmaite źródła światła ( latarki, lampy) i prezentuje
je w zaciemnionym lub częściowo zaciemnionym pomieszczeniu. Korzysta
z pomocy usprawniających percepcję wzrokową ( spostrzeganie, pamięć, wyodrębnianie figury z tła). Uczniowie wykonują ćwiczenia zaczerpnięte
z programu M. Frostig, D. Horne, które usprawniają między innymi koordynację wzrokowo – ruchową, spostrzeganie położenia przedmiotów i stosunki przestrzenne. Dzieci uczą się postępować w różnych sytuacjach życiowych, w których potrzebny jest wzrok i ułatwiać sobie wykonanie codziennych czynności, poprzez np. odpowiednie posługiwanie się pieniędzmi, korzystanie z telefonu, czy posługiwanie się kluczami.

         Aby dostosować przestrzeń edukacyjną do potrzeb uczniów słabo widzących, nauczyciel stosuje zeszyty z powiększoną i wyraźną liniaturą oraz ciemno piszące pisaki. Wykorzystuje odpowiednie oświetlenie, które nie oślepia i oświetla miejsce, na które patrzy dziecko. Podczas czytania ustawia książkę na specjalnej podstawce, zapobiegając zbyt dużemu pochylaniu się dziecka nad tekstem. Wykorzystuje również kolorowe folie, które poprawiają wyrazistość czytanego tekstu. Karty pracy przygotowywane są w odpowiednim dla dziecka powiększeniu.

                                                                                           Opracowała

                                                                                           Marta Albińska


Integracja w Szkole Podstawowej nr 1 im. Tadeusza Kościuszki w Kutnie

 

Klasy integracyjne w Szkole Podstawowej nr 1  występują na każdym szczeblu edukacji, w klasach od 1 do 6.

Klasa integracyjna jest klasą 15 – 20 osobową, w której 3 – 5 uczniów posiada orzecznie Poradni Psychologiczno Pedagogicznej  o potrzebie kształcenia specjalnego.

 Dzieciom niepełnosprawnym w oddziale integracyjnym szkoła zapewnia:  

  • realizację zaleceń zawartych w orzeczeniu PPP o potrzebie kształcenia specjalnego,
  • odpowiednie warunki do nauki, środki dydaktyczne oraz dostępność środowiska szkolnego,
  • realizację, we współpracy z rodziną, programu nauczania dostosowanego do indywidualnych możliwości i potrzeb edukacyjnych, z wykorzystaniem form i metod pracy dydaktycznej odpowiednich do zaburzeń i odchyleń rozwojowych,
  • zajęcia rewalidacyjne lub inne zajęcia specjalistyczne.

 Nauczyciele przedmiotu, nauczyciele wspomagający i specjaliści m.in. logopedzi, psycholog, rehabilitant ruchu, tyflopedagog, pedagog, socjoterapeuta  i pedagodzy specjalni pracują z uczniami o różnych rodzajach niepełnosprawności, dostosowując zakres materiału i stopień trudności do ich możliwości i potrzeb.

W naszej szkole odbywają się różnorodne zajęcia specjalistyczne, których celem jest wyrównywanie szans edukacyjnych. Dzieci z klas integracyjnych lepiej przystosowują się do życia w społeczności szkolnej, nawiązują pozytywne relacje
z rówieśniami oraz osiągają sukcesy na miarę ich indywidualnych możliwości.

Dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych uczestniczą także w różnego rodzaju ciekawych formach rozwijajających
i integrujących, które organizowane są na terenie szkoły bądź poza nią, m.in:

  • w imprezie integracyjnej „ Koloriada”,
  • w integracyjnej międzyszkolnej imprezie sportowej „Sprawni i zdrowi”,
  • w zajęciach w Miejskiej i Powiatowej Bibliotece Publicznej ,w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej- Filia w Kutnie  oraz w Muzeum Regionalnym w Kutnie,
  • rozbudzane są ich zainteresowania teratralne poprzez wyjścia do KDK , klasowe wyjazdy do teatru,
  • spotykają się z ciekawymi ludźmi, poznają ich zawody oraz znaczenie wykonywanej przez nich pracy dla społeczeństwa, m.in. z przedstawicielami Lasów Państwowych, z przedstawicielami Policji, Straży Miejskiej oraz Ratownikami Medycznymi.